NIE MAM DZIŚ CZASU NA...

...wielkie gotowanie. Tak było, w rzeczy samej, jakiś czas temu, kiedy zostałam sama na weekend w internacie, a do ogarnięcia miałam masę mniejszych i większych spraw. To nie był dzień (ani miejsce) na wyszukane pomysły. Prostota i zachcianka wzięły górę, triumfują - pomidory i makaron. Czy może być coś prostszego? Chyba nie.
I jestem przede wszystkim dumna z siebie samej. Dlaczego? Bardzo rzadko się zdarza, że jestem w stanie zjeść obiad bez mięsa lub ryby, po prostu tak mnie odchowano w domu. Ale skoro już wchodzę w takie stany, jak w tamten weekend, to raczej dobry znak - może mój horyzont jedzeniowy poszerzy się na dobre.


Makaron z pomidorami

dowolny makaron - ilość dla 2 osób
puszka pomidorów
2 twarde pomidory
niewielka cebula
ząbek czosnku
oliwa do smażenia
sól, pieprz, curry

Cebulę posiekać, zeszklić na oleju. Wrzucić rozgnieciony czosnek, uważać, żeby nie zrobił się brązowy. Pomidory z puszki rozdrobnić, świeże pomidory sparzyć, obrać ze skórki, pokroić w kostkę, dodać do cebuli i czosnku. Doprawić solą, pieprzem i curry. Trzymać na gazie, aż część soku z pomidorów odparuje. Makaron ugotować al dente, przełożyć do sosu, wymieszać.


Za 15 dni urodziny Tomka. Będzie tort, niebieski, czyli w jego ulubionym kolorze. Teraz się tylko zastanawiam, czy barwniki spożywcze można kupić gdzieś indziej, niż tylko przez internet? Coś czuję, że szykuje się wielka wycieczka po sklepach w poszukiwaniu niebieskiego barwnika. Co jak co - muszę dać radę, bo bez prezentu w postaci tortu się nie obędzie. Trzymajcie za mnie kciuki!